رودک عسل خوار چیست؟

شاید نام یا اسم این حیوان را کمتر کسی در میان مردم شنیده باشد یا در ایران دیده باشد. ولی به جرات می توان گفت این پستاندار زیبا در ایران هم زیست می کند. ولی با توجه به نادر بودن این گونه در جهان، همیشه خطرهایی آن ها را تهدید خواهد کرد. از جمله شکار توسط انسان ها. این پستانداران به جز کشور ایران در کشور هایی نظیر آفریقا، راجستان هندوستان، جنوب کشور عراق زیست کرده و جزو شجاع ترین پستانداران به شمار می آید؛ به طوری که در رکوردهای گینس این شجاعت مثال زدنی اش ثبت گشته است. از لحاظ تنوع رنگی بدنشان به دو صورت می باشد. به طور مثال در جمهوری گنگو (کشوری در مرکز آفریقا) رنگ بدن رودک عسل خوار تماما مشکی است و در کشورهای دیگر قسمت زیر شکم قهوه ای رنگ و بالای سر، گردن و پشت حیوان خاکستری یا سفید است. رد پای این جاندار هم در نوع خود جالب می باشد. بطوریکه چون به طور کامل پاشنه پای خود را بر روی زمین می گذارد ما بدان کف رو گوییم.

رودک عسل خوار دارای سری صاف، چشمان کوچک، بدون گوش خارجی و پوزه ای نسبتا کوتاه است. طول جانور معمولا بین ۶۰ تا ۱۰۰ سانتیمتر همراه با دمی با طول ۱۶ تا ۳۰ سانتیمتر است. ارتفاع حیوان در ناحیه شانه بین ۲۳ تا ۳۰ سانتیمتر و وزن آن در جانور ماده بین ۵ تا ۱۰ کیلو گرم و در نرها بین ۹ تا ۱۴ کیلو گرم است. جثه کوچک آنها برای شکارچیان، گول زننده است؛ اما در مواقع زیادی اتفاق افتاده که شیر، ببر یا خرسی در هنگام تلاش برای خوردن رودک عسل خوار کشته شده اند و اینجاست که باید گفت ثبت کردن نامش در رکورد های گینس به حق می باشد.

رودک عسل خوار کمتر مورد شکار پایتون، گرگ، خرس، شیر، ببر و پلنگ قرار می گیرد. وحشیگری و پوست کلفت و شل آنها باعث میشود که شکارچی نتواند او را بگیرد و از پای در آورد. این جانور می تواند درون پوست خود بچرخد و هرچه آن را نگه داشته گاز بگیرد. که این رفتار را مدیون آموزش های مادر خود در دوران کودکی می باشد به طوریکه رودک جوان از هنگام به دنیا آمدن تا حاملگی بعدی، در کنار مادر می ماند و روش زندگی را از مادر می آموزد.

بهترین غذا برای این پستاندار گوشت خوار مار می باشد. آن ها با استفاده از آرواره های خود گردن مار را از پشت گرفته و آن را از پای در می آورند. البته لاک پشت ها وگاهی اوقات تمساح ها غذاهایی مناسب برایشان می باشند. همچنین غذاهای کوچکی همچون عقرب و حشرات.

اغلب آنها به صورت تکی در گشت و گذار می باشند و به ندرت می توان آنها را در دسته های سه تایی مشاهده نمود.

منطقه حفاظت شده دز یکی از مناطق خوب برای مشاهده این گونه می باشد. جنگل های دز با طول حدود ۱۵۰ کیلومتر از سردار آباد دزفول شروع و در امتداد رودخانه دز به طرف جنوب تا عنافچه نزدیک اهواز امتداد دارد. مساحت منطقه حدود۱۷۵۳۳ هکتار میباشد.